Deze vraag heeft mij al heel lang verward, alle dingen zijn door God geschapen, waarom gaf God niet persoonlijk namen aan de verschillende levende wezens en stond Hij in plaats daarvan een schepsel toe ze een naam geven? Wat is Gods wil achter deze zaak?
Later las ik een passage uit de woorden van Almachtige God, en mijn verwarring was eindelijk opgelost! Almachtige God zegt: “God schiep de mens, blies leven in hem en gaf hem ook iets van Zijn intelligentie, Zijn vermogens en wat Hij heeft en is. Nadat God de mens al deze dingen had gegeven, kon de mens bepaalde dingen zelfstandig doen en zelf nadenken.
Als wat de mens aandraagt en doet, goed is in de ogen van God, accepteert God dat en grijpt Hij niet in. Als wat de mens doet goed is, zal God dat voor altijd ongemoeid laten. Dus wat geeft de frase “Elk levend wezen kreeg dan ook de naam waarmee Adam het aanduidde.” aan? Er kan uit worden opgemaakt dat God geen wijzigingen aanbracht in de namen van de verschillende levende schepsels. Welke naam Adam ook aan een schepsel gaf, God zei “Ja” en registreerde de naam als zodanig. Gaf God zijn mening? Nee, zeker niet. Dus wat zien jullie hier gebeuren? God gaf de mens intelligentie en de mens gebruikte zijn door God gegeven intelligentie om dingen te doen. Als wat de mens doet positief is in de ogen van God, wordt het zonder enige beoordeling of kritiek door God bevestigd, erkend en aanvaard. Dit is iets wat geen enkele persoon of boze geest of Satan kan doen. Zien jullie hierin een openbaring van Gods gezindheid? Zou een mens, een verdorven mens, of Satan accepteren dat anderen namens hem onder zijn neus dingen zouden doen? Natuurlijk niet! Zouden ze voor hun positie vechten met die persoon of macht die anders is dan zij? Natuurlijk! Als op dat moment een verdorven persoon of Satan bij Adam was geweest, zouden zij beslist hebben afgekeurd wat Adam aan het doen was. Om te bewijzen dat zij zelfstandig kunnen denken en hun eigen unieke inzichten hebben, zouden ze absoluut alles wat Adam deed hebben verworpen: “Wil jij het zo noemen? “Nou, ik ga het niet zo noemen, ik ga het zo noemen; jij hebt het Tom genoemd, maar ik noem het Harry. Ik moet laten zien hoe briljant ik ben.” Wat voor natuur is dit? Is het niet vreselijk arrogant? Maar heeft God zo’n gezindheid? Had God ook maar enige ongebruikelijke bezwaren tegen wat Adam deed? Het antwoord is ondubbelzinnig nee! Uit Gods gezindheid blijkt geen greintje ruziezoekerij, arrogantie of zelfingenomenheid. Dat is hier meer dan duidelijk. Dit is slechts een heel klein ding, maar als je Gods wezen niet begrijpt, als je hart niet probeert te ontdekken hoe God handelt en wat Gods houding is, zul je Gods gezindheid niet kennen en de uitdrukking en openbaring van Gods gezindheid niet gewaarworden. Is dat niet zo? Zijn jullie het eens met wat ik jullie zojuist heb uitgelegd? Als antwoord op Adams daden verkondigde God niet luidkeels: “Je hebt juist gehandeld. Je hebt het goed gedaan. Ik ben het ermee eens.” In Zijn hart keurde God echter goed wat Adam deed en waardeerde Hij dat en juichte het toe. Sinds de schepping is dit het eerste wat de mens op Zijn aanwijzing voor God heeft gedaan. Het was iets wat de mens in plaats van God en namens God deed. In Gods ogen vloeide dit voort uit de intelligentie die Hij aan de mens had geschonken. God beschouwde het als iets goeds, iets positiefs. Wat Adam destijds deed was de eerste manifestatie van Gods intelligentie bij de mens. Vanuit Gods perspectief was het een mooie manifestatie. Wat ik jullie hier wil vertellen is dat Gods doel in het toevoegen van een deel van wat Hij heeft en is en het toevoegen van Zijn intelligentie aan de mens was zodat de mensheid een levend schepsel zou zijn, dat Hem manifesteert. Dat zo’n levend schepsel namens Hem dingen zou doen, was exact waarnaar God had verlangd.”
Uit het Woord van God begrijp ik dat toen God de mens in het begin schiep, Hij niet alleen leven in de mens blies, maar de mens ook een deel van Zijn intelligentie, en wat Hij heeft en is gaf, zodat de mens in staat was onafhankelijk te denken, zijn eigen dingen te doen en een normaal leven te kunnen leiden, Gods wijsheid en daden worden gemanifesteerd door mensen die positieve dingen doen. Toen Adam positieve dingen deed met de wijsheid die God gaf, werd hij door God geprezen en aanvaard. We zien dat God ons wijsheid gegeven heeft, hij hoopt gewoon dat we naar Hem kunnen luisteren en dingen kunnen doen volgens Zijn vereisten, om Zijn wil te bevredigen, door Hem gezegend te worden, Hem te verheerlijken en Hem te manifesteren. Bovendien, toen Adam namen gaf aan de verschillende levende dingen, bracht God geen veranderingen aan, maar keurde alles goed wat Adam deed. Er is geen arrogantie in Gods gezindheid. Zolang Adam in staat was om naar God te luisteren en positieve dingen te doen volgens Gods vereiste, gaf God hem een positieve houding en bemoeide Hij zich niet met wat Adam deed, ontkende of veroordeelde Hij niet wat Adam deed. Hieruit kunnen we zien dat de essentie van God nederig en onopvallend, schoon en goed is. Wanneer wij mensen door Satan worden verdorven, leven we allemaal in de verdorven gezindheid van Satan. Wanneer de meningen van anderen verschillen van die van ons, willen we altijd de mening van anderen ontkennen om te bevestigen dat onze meningen correct zijn, te laten zien dat we briljant zijn en te bewijzen dat we beter zijn dan anderen. Je kunt zien dat, zonder enige normale menselijkheid, wat we blootleggen de verdorven gezindheid van Satan is. God schiep alle dingen en beheerst ze allemaal, Hij heeft grote macht, maar God openbaart helemaal geen gezag en macht. Toen Adam de wijsheid gebruikte die God hem gaf om dingen te doen, gaf God Zijn goedkeuring en vanuit deze dingen zien we de nederigheid en beminnelijkheid van God.
Ik voel me zo geschokt en kan met meer diepgang in mijn hart bevestigen dat de Heer Jezus inderdaad de enige ware God is die alle dingen voorziet, alle dingen beveelt en iets uit het niets kan brengen.
Misschien heb je interesse: wederkomst van Jezus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten